Katalog online

Pawiak - największe więzienie gestapowskie na terenach Polskich. Trafiały do niego całe rodziny, również kobiety w ciąży. Karę odbywały tam również dzieci i młodzież, która angażowała się w działalność konspiracyjną. "Dzieciństwo" było dla nich pustym słowem, odległym wspomnieniem, nieznanym stanem beztroski.
Jan spędził 2 pierwsze lata swojego dzieciństwa w celi. Nie znał innego świata. Więzienie było da niego jedynym domem.
Emilię zgarnęli w szóstym miesiącu ciąży. Jako pierwszy na Pawiak trafił jej mąż. Lilii, ich córka urodzona w więzieniu, do dziś nie potrafi spokojnie czytać wspomnień katowanego tam ojca.
Janina, pseudonim Mirka, już w wieku dziesięciu lat postanowiła pomagać mamie w działalności konspiracyjnej. Jako dwunastolatka została zaprzysiężona jako samodzielna łączniczka. Gdy miała czternaście lat, aresztowało ją Gestapo. Trafiła prosto do piekła Pawiaka.
Sylwia Winnik w swojej nowej książce dotarła do niepublikowanych dotąd opowieści i osobistych zdjęć bohaterów tamtych wydarzeń. Każda z ich historii pokazuje, że mimo wszystko warto wierzyć w człowieka i w dobro.

Opis pochodzi od wydawcy

Żona wiedziała, jeszcze zanim się pobraliśmy, jakim jestem facetem. Mogła wybrać krawca lub piekarza, lecz wybrała mnie. Wiem, że to, co osiągnąłem, wynika też z jej wsparcia i siły, jaką mi daje.
[Sebastian ŻOŁNIERZ OD DZIEWIĘTNASTU LAT]

Kiedy Darek wrócił z pierwszej misji, swoim zachowaniem przywodził na myśl surykatkę. Nasłuchiwał, obserwował, całe otoczenie było dlań podejrzane. Mówił: "Boże, jak tu się ciężko żyje! Tam musiałem tylko przeżyć!
[Marzena ŻONA DARKA, OD PIĘTNASTU LAT NA WOJNIE]

Dziecko żołnierza nic nie może poradzić na decyzje ojca. Jedno jest pewne: jeśli żołnierz ma rodzinę, w której są dzieci, a zwłaszcza dzieci w okresie dojrzewania, to wyjazd jest strzałem w kolano.
[Patryk - JEGO OJCIEC WYJECHAŁ NA PIERWSZĄ MISIĘ, GDY CHŁOPIEC MIAŁ JEDENAŚCIE LAT]

Świadkowie współczesnych wojen żyją wśród nas - codziennie możesz nieświadomie mijać ich na ulicy. I choć wojny nie da się poczuć, czytajać o niej w wygodnym fotelu, na stronach tej książki znajdziesz świadectwa, które pozwalają zrozumieć ogrom jej okrucieństwa. Szczerze polecam Tylko przeżyć.
[NAVAL]

Ta książka jest dla mnie niezwykle ważna. Chciałam uchwycić w niej emocje ludzi, którzy biorą udział w wojnie. Ich odwagę, oddanie, ale też strach i tęsknote. Słuchałam historii żołnierzy wyjeżdżających na misje, a później borykających się z PTSD. Rozmawiałam z ich rodzinami, które swoja walkę toczą w codziennym życiu. Moi bohaterowie czasami milczeli. To milczenie wyrażało więcej niż słowa. Wszystkie wydarzenia, które opisałam, są prawdziwe i mogą dotyczyć każdego z nas.
[Sylwia Winnik]